دردسر های مثبت اندیشی زورکی؛ این سه علت را بخوانید - بازی های فکری

به گزارش خبرآنلاین، همه ما در طول زندگی با چالش های متفاوت دست و پنجه نرم کردیم و شب های تلخ و دردناکی را پشت سر گذاشتیم که همه آن اتفاقات باعث شده اند که ما احساس افسردگی، استرس، خستگی و ناامیدی کنیم. در چنین مواقعی هنجار های اجتماعی (Social norms) ما را تشویق می نمایند که بخش مهمی از عواطف خود را پشت نقاب مثبت اندیشی مخفی کنیم. اگر شما فکر می کنید که به مثبت اندیشی به هر قیمتی خوب است و به گزاره هایی مثل: بخند تا جهان به روت بخنده، انرژی مثبت بده تا انرژی مثبت بگیری شدیدا باور دارد بهتر است این یادداشت را بخوانید تا کمی در باورهایتان بازنگری کنید.

مارک تراورز (Mark Travers) روانشناس آمریکایی به ما شرح می دهد که چگونه مثبت اندیشی زورکی و بیش از میزان می تواند به سلامت روان ما آسیب بزند. اگر چه نفس مثبت اندیشی می تواند ابزاری قدرتمند برای پشت سر گذاشتن شکست ها و چالش های زندگی باشد، اما تحمیل کردن و همیشگی بودن آن ممکن است صدماتی به سلامت روان ما وارد کند و به ما اجازه ندهد که ریشه {حقیقی} مسائل مان را پیدا کنیم. در اینجا سه علت برای اینکه چرا مثبت اندیشی زورکی آسیب زا است، بیان می کنیم:

هیجانات واقعی را سرکوب می نماید

شما نمی توانید از خودتان انتظار داشته باشید که صد درصد در خصوص احساسات درونی تان صادق و قابل اعتماد باشید. بیشتر زمان و مکان و موقعیتی که در آن هستیم به ما دیکته می نمایند که به کدام شیوه باید هیجان و احساس خود را بروز دهیم.

زمان، مکان و موقعیت اغلب مناسب بودن نحوه بروز هیجان و احساس را بر ما دیکته می نماید. مهار کردن احساسات و نقاب زدن روی آن ها با یک لبخند برای رها شدن از یک موقعیت اجتماعی آزار دهنده می تواند مهارت اجتماعی خوبی باشد؛ اگر چه استفاده همیشگی از یک لبخند و فرار از روبرو شدن با ناراحتی تان می تواند نشانه یک الگوی {رفتاری} مسموم و کهنه باشد.

در پژوهشی که به وسیله مجله آموزشگاه مدیریت منتشر شده است؛ کارمندانی که سعی می نمایند در طول روز احساسات خود را زورکی و تقلبی مثبت نشان بدهند و سرشان تنها به کار خودشان باشد به مرور زمان در شرایط احساسی بدتری نسبت به دیگران قرار داشتند به طورر کلی لبخند زدن برای حفظ ظاهر، خود فریبی است و تنها روبرو با امر اجتناب ناپذیر{ یعنی رویارو شدن با احساسات واقعی} را به تعویق می اندازد. جدا کردن دائمی خود از احساسات واقعی درونی بیشتر از اینکه مفید باشد آسیب زا است.

منجر به باور های غیر واقعبینانه می گردد

خِرد قراردادی جامعه گاهی پیشنهاد می نماید که هرچه افراد بیشتر لبخند بزنند، احساسات مثبت بیشتر و در نتیجه سلامت روانی بیشتری خواهند داشت. در چالش با این باور مرسوم مقاله ای در ژورنال روان شناسی اجتماعی-تجربه ای منتشر شده است که نشان می دهد، لبخند زدن مکرر ممکن است در واقع نتیجه معکوس داشته باشد. این خود عملِ لبخند زدن نیست که باعث افزایش شادی و احساسات مثبت می گردد بلکه لبخند اگر بازتابی از شادی درونی باشد وزن بیشتری در ترازوی سلامت روان ما دارد. به بیان ساده این باور که من خوشحالم، چون لبخند میزنم در اصل باید این باشد که من، چون خوشحالم، لبخند می زنم.

بعضی دیگر از چنین گزاره های غیر مفیدی که باید جای خود را به گزاره های بهتری بدهند که سلامت روان ما را به مخاطره نیاندازند:

من شکست ناپذیرم هیچ چیزی نمی تواند من را آزار دهد. در مقابل من آنقدر قوی هستم که از پس این مشکل به خصوص بر بیایم.

زندگی من عالی و بی نقص است در مقابل من در همین جایی که الان هستم رضایت خاطر داریم و به سمت بهتر کردن شرایط خود حرکت می کنم

من زیباترین شخص بین اطرافیانم هستم در مقابل من ظاهر خود را دوست دارم و سعی می کنم به آن بیشتر اهمیت دهم.

تصور نادرستی ارائه می دهد

وقتی دارید با تلاش و تلاش خود را متقاعد می کنید که خوشبخت هستید، این تصور را به ناچار به دوستان و اطرافیان خود هم منتقل می کنید و این باعث می گردد که آن ها رفتار خاصی را با شما داشته باشند. انسان ها به گونه ای تکامل یافته اند که احتیاج به حمایت اجتماعی در آن ها اجتناب ناپذیر است. مادامی که یک خود-بازنمایی مثبت (یعنی آنگونه که ما خود را به دیگران نشان می دهیم) می تواند نمای بیرونی مثبت را برای ما به ارمغان بیاورد، یک خود-بازنمایی صادقانه می تواند برای ما حمایت اجتماعی مورد احتیاجمان را تامین کند.

این مسئله امروزه به صورت ویژه در فضای مجازی روشن شده است که افراد به ندرت نقاط ضعف و شکست های زندگی خود را به اشتراک می گذارند که این یکی از ده ها علتی است که فضای مجازی با وجود گستردگی حمایت اجتماعی لازم را برای افراد فراهم نمی نماید.

در مجموع تظاهر مستمر خوشحالی و مثبت اندیشی ممکن است منجر به ارائه تصویر نادرست از شرایط عاطفی واقعی ما و موجب سردرگمی عاطفی می گردد و ممکن است بر دیگران طوری اثر بگذارد که به روش های غیرمفیدی با شما ارتباط برقرار نمایند و مهمتر از همه مانعی برای دریافت یاری و حمایت های اجتماعی گردد.

منبع: psychologytoday