قوطی های آلومینیومی و بطری های پلاستیکی: کدام یک برای محیط زیست بهتر است؟ - بازی های فکری

همه ما گاهی نوشیدنی های آماده می خریم که در قوطی های آلومینیومی یا بطری های پلاستیکی بسته بندی می شوند. در این مواقع معمایی گیج نماینده مطرح می شود: باید قوطی های آلومینیومی را انتخاب کنیم یا بطری های پلاستیکی؟ کدام یک برای محیط زیست بهتر است؟ با خبرنگاران همراه باشید تا جواب این سوال را پیدا کنیم.

تاریخچه استفاده از پلاستیک به اوایل دهه 1900 میلادی برمی شود؛ زمانی که اولین پلاستیک کاملا مصنوعی ابداع شد تا جایگزین لاک های مخصوصی شود که در عایق های الکترونیکی استفاده می شد. در جریان جنگ جهانی دوم، فراوری پلاستیک در ایالات متحده آمریکا تا 300 درصد افزایش پیدا کرد و تقریبا برای همه چیز مورد استفاده قرار می گرفت؛ از نایلون به کار رفته در طناب ها گرفته تا چتر نجات و پلکسی گلس های پنجره های هواپیماها. بعد از جنگ، استفاده تجاری از پلاستیک محبوبیت فراوانی پیدا کرد و جای خود را تقریبا در همه محصولات بازار در زندگی مدرن باز کرد. از دهه 1960 میلادی، اولین آلودگی های پلاستیکی در اقیانوس ها ثبت شد.

امروزه سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا تخمین می زند که 80 درصد از زباله های دریایی که در اقیانوس ها وجود دارد، از زباله های زمینی نشات گرفته است که بازیافت نشده اند. بیش از 90 درصد از پلاستیک های موجود در اقیانوس ها از میکروپلاستیک هایی تشکیل شده است که معمولا به وسیله حیوانات دریایی خورده می شود و غالبا این حیوانات را بر اثر خفگی یا مسمومیت، به کشتن می دهد. انجمن نشنال جئوگرافیک دریافته است که 91 درصد از پلاستیک جهان در سال 2018 بازیافت نشده است. این آمار هشداردهنده به این معنا است که همه زباله های پلاستیکی جهان غیر از 9 درصد آن، در خاک چال ها یا اقیانوس ها انباشته می شوند.

بطری های پلاستیکی از پترولیوم یا نفت خام ساخته می شوند. فرایند حفاری نفتی که باعث اتلاف آب می شود و گاز متان فراوری می نماید، موجب ایجاد لکه های نفتی می شود و در مجموع به محیط زیست آسیب های فراوانی وارد می نماید. بطری های پلاستیکی معمولا بسیار نازک هستند؛ برای اینکه به بطری های پلاستیکی دیگری بازیافت شوند؛ ولی متریال موجود در آن برای ساخت انواع الیاف می تواند مورد استفاده قرار بگیرد که از این الیاف انواع فرش، لباس و کیسه های خواب تهیه می شود. در سال 2018، نرخ بازیافت برای بطری های پلاستیکی فقط کمی بیشتر از 29 درصد بود.

استفاده از قوطی های آلومینیومی اولین بار در سال 1959 به وسیله برند Coors به عموم مردم معرفی گردید. پنج سال بعد، برند Royal Crown Cola استفاده از قوطی های آلومینیومی را در نوشیدنی های غیرالکلی وارد بازی کرد. از آن موقع به بعد این قوطی ها برای همه انواع نوشیدنی ها از نوشیدنی های انرژی زا گرفته تا آب های گازدار و سودا مورد استفاده قرار می گیرند. آلومینیوم جایگزین ارزان تری برای استیل بود و سطح مناسبی برای چاپ متن و تصاویر مورد نظر شرکت ها داشت. قوطی های آلومینیومی را می توان برای فراوری قوطی دوباره بازیافت کرد. در سال 2018 نرخ بازیافت قوطی های آلومینیومی 49.8 درصد بود.

مایع درون قوطی های آلومینیومی هم می توانند از این متریال استفاده شده برای قوطی ها بهره مند شوند. چون آلومینیوم مانع ورود نور، رطوبت و اکسیژن به داخل ظرف می شود و باعث می شود که مایع درون آن، ماندگاری بیشتری داشته باشد و عمر قفسه ای محصولات افزایش پیدا کند. در طول سال ها وزن این قوطی های فلزی هم کاهش پیدا نموده است. اولین قوطی های آلومینیومی به ازای هر واحد 85 گرم وزن داشتند؛ ولی قوطی های امروزی کمتر از 28 گرم وزن دارند.

در مجموع، برنامه های بازیافت برای آلومینیوم نسبت به پلاستیک یا شیشه اهمیت بیشتری قائل اند. هر تن متریال بازیافتی آلومینیومی 1317 دلار ارزش دارد؛ ولی هر تن پلاستیک بازیافتی 299 دلار ارزش دارد. IFC International، یک شرکت جهانی مشاوره مدیریت و فناوری، در یک مطالعه در سال 2016 دریافت که اندازه انتشار گازهای گلخانه ای مربوط به حمل و نقل و سردسازی آلومینیوم 7 تا 21 درصد کمتر از پلاستیک و 35 تا 49 درصد کمتر از شیشه است.

بازیافت راحت و مزایای استفاده از قوطی های آلومینیومی به همینجا محدود نمی شود. یکی دیگر از مزایای این قوطی ها، استقامت آن ها است. علاوه بر این، شرکت ها می توانند محصولات بیشتری را با استفاده از متریال کمتری بسته بندی و حمل و نقل نمایند.

وقتی میزان متریال بازیافتی موجود در قوطی های آلومینیومی و بطری های پلاستیکی را نیز مقایسه کنیم، آلومینیوم در جایگاه بالاتری قرار می گیرد. در سال 2016، سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا دریافت که قوطی های آلومینیومی سه برابر بیشتر از پلاستیک، حاوی محتوای قابل بازیافت هستند. آن ها بعلاوه تخمین زده اند که قوطی های آلومینیومی به طور میانگین از 73 درصد متریال قابل بازیافت تشکیل شده اند.

آلومینیوم در طبیعت وجود ندارد و در اصل از سنگ بوکسیت تشکیل شده است که در استرالیا، هند و برزیل یافت می شود. جمع آوری بوکسیت شامل استخراج معادن روباز است که معمولاً با جابه جایی مقادیر زیادی از پوشش گیاهی و سنگ های سطحی انجام می شود. این نوع از استخراج، روی زیست بوم تاثیر می گذارد و باعث آلودگی هوا و آب می شود. این آلودگی ها مسائل متعددی برای سلامتی بشر و حیات وحش ایجاد می نماید.

گفتنی است که ترکیبی از فرایندهای الکترولیز و پردازش شیمیایی که برای تبدیل بوکسیت به آلومینیوم رایج ضروری است، گرما و انرژی زیادی را مصرف می نماید. با وجود این، انجمن آلومینیوم اطمینان می دهد که حفاظت از اراضی به تمرکز اصلی صنایع استخراج بوکسیت تبدیل شده است. خاک سطحی ای که از روی معادن برداشته می شود، در جایی نگهداری شده و بعد از اتمام فرایند، دوباره به جای قبلی خود برمی شود و به طور میانگین 80 درصد از زمین های حفر شده برای بوکسیت، بعد از اتمام استخراج به زیست بوم اصلی خود برمی گردند.

پس چطور می توانید اطمینان حاصل کنید که در آلودگی های ناشی از فراوری آلومینیوم و پلاستیک دخالتی ندارید؟ همواره قمقمه و بطری های آب چندبار مصرف همراه داشته باشید و آن را با آب و نوشیدنی مورد علاقه خود پر کنید. زمانی که واقعا چاره ای ندارید و مجبور به خرید نوشیدنی هایی هستید که در بطری های پلاستیکی و قوطی های آلومینیومی عرضه می شوند، حتما مطمئن شود که ضایعات ایجاد شده را بازیافت می کنید.