داستان عکس های دو نفره آقای رئیس - بازی های فکری

واقعیت این است که امیدی واهی به وجود آمده بود که با رفتن مهدی تاج از فدراسیون فوتبال ایران و آمدن رئیس جدید، اتفاقات تکراری و تلخ در این فوتبال دیگر رخ ندهد. با این حال ورود شهاب الدین عزیزی خادم به عنوان رئیس جدید و شعار های به ظاهر زیبایی هم که در راستای اصلاح امور سر می داد، تغییرات محسوسی به وجود نیاورده است. او فرد مهم فدراسیون مهدی تاج را در فدراسیون خودش نگه داشت و بعد هم برخلاف ادعاهایش مبنی بر اجرای پلن های مختلف مالی برای فوتبال ایران، دست احتیاج به سوی دولت دراز کرد تا تیم ملی را در آستانه رقابت های انتخابی جام جهانی یاری کند؛ دقیقا شبیه به همان کاری که مهدی تاج و مجموعه او در سال های آخر ریاست شان بر فدراسیون فوتبال انجام دادند.

مهدی تاج و رفقا همیشه با تأکید بر اینکه پاداش فدراسیون فوتبال را که در فیفا بلوکه شده، برمی گردانند، دست احتیاج به سوی دولت برای قرض دریافت پول دراز کردند و دست آخر خود تاج هم قبل از آنکه فیفا پولی به فدراسیون فوتبال ایران بدهد، استعفایش را نوشت و رفت. رفتنش هم بی حرف و حدیث نبوده و هنوز تبعات مدیریت ناصحیح او و تیمش در فدراسیون فوتبال مشهود است. عظیم ترین دسته گلی که تاج به آب داد، قرارداد با مارک ویلموتس بلژیکی بود که شاید به زودی آخرین و سنگین ترین ضربه را هم بر پیکر نحیف شده فدراسیون فوتبال ایران بزند.

با رفتن مهدی تاج به نظر می رسید قرار است فدراسیون فوتبال سروسامان بگیرد. عزیزی خادم اگرچه مهره تأثیرگذاری نشان نمی داد؛ ولی ادعا های مالی اش می توانست دلخوشی اندکی را به فوتبال ایران بدهد. البته رئیس جدید به غیر از شعار و برنامه های مالی از همان روز نخست با ژست هایی که رنگ و بوی دیپلماسی - سیاسی می داد، کوشش کرد مسائل ناشی از میزبانی ایران در آسیا را هم رفع کند. دیدار او با محمد جواد ظریف که با آب و تاب فراوان در سایت فدراسیون فوتبال ایران بازنشر شد، یکی از آن ژست های جدیدی بود که فوتبال ایران به خود دیده بود.

عزیزی خادم مطرح کرد از ظرفیت های دیپلماسی برای حل مشکل میزبانی ایران در رقابت های آسیایی یاری خواهد گرفت. به غیر از ظریف، دیدار با نمایندگان مجلس، وزیر ورزش، رئیس کمیته ملی المپیک و البته شهردار تهران (!) هم در برنامه رئیس جدید نهاده شد تا به ظاهر هم که شده، او پرکار در عرصه دیپلماسی نشان دهد. اما نتیجه فاجعه بار بود: نه تنها گره ای از میزبانی تیم های باشگاهی ایران در آسیا باز نشد؛ بلکه کنفدراسیون فوتبال آسیا، حق مسلم میزبانی تیم ملی را هم از ایران گرفت و به بحرین سپرد!

البته به غیر از تبدیل شدن شعار های دیپلماسی به عکس های دونفره سیاسی، شعار های مالی رئیس جدید هم رنگ و بوی خاصی نگرفت و فدراسیون فوتبال ایران به دلیل بدهی به شستا، ساختمانش را هم از دست داد. در عوض همان هایی که روز نخست با حرف های قشنگ سعی در حل مسائل فدراسیون فوتبال در کوتاه ترین زمان ممکن داشتند، فرار رو به جلو را انتخاب نموده و با صدور بیانیه ای همه چیز را به گردن قبلی ها انداختند!

عزیزی خادم که پیش تر هدفش از دیدار با چهره های سیاسی را استفاده از تمام ظرفیت های مجلس و دیگر دستگاه ها و فضا ها برای برگرداندن حق میزبانی ایران عنوان نموده و گفته بود این جلسات را بسیار مثبت ارزیابی نموده، از این گفت که ویرانه ای نصیبش شده که خودش نقشی در آن نداشته است. فدراسیون جدید با آگاهی از همه کسری ها، بدی ها و قرارداد هایی که زنجیر به پای فوتبال شده است، کار خود را شروع کرد تا برای توسعه فوتبال قدم بردارد؛ اما انرژی و توان همه ارکان فدراسیون در چند روز اخیر صرف موردی غیر مترقبه و ظالمانه شده که باعث و بانی آن، افراد دیگری بوده اند. ما با هدف خدمت به فوتبال ایران در فضای شفاف وارد شده ایم؛ اما آواری از مسائل متنوع و متعدد بر سرمان ریخت که مردم ایران، همه حقیقت مرتبط با آن را می دانند و البته می دانند که ما مسبب این ویرانی نبوده ایم.

بخشی از صحبت های عزیزی خادم درباره ویرانه های موجود در فوتبال ایران صحت دارد؛ این هم درست است که شاید باید مهدی تاج و تیمش اجازه نمی دادند در مسئله میزبانی کار به اینجا برسد؛ ولی سؤالی که از عزیزی خادم در این بین می گردد پرسید، این است که اگر اعتقاد دارد ویرانه تحویل گرفته، چطور هنوز با عده ای از مسببان همان ویرانه در فدراسیون کار می نماید؟ ضمن اینکه او خودش می گوید با آگاهی از شرایط موجود پا پیش گذاشته؛ پس تفاوتش با مدیری که از روی ناآگاهی پا در عرصه ای جدید می گذارد، چیست؟

فایده عکس های دو نفره در چیست؟

عزیزی خادم نه توانست ساختمان فدراسیون فوتبال را نجات دهد و نه میزبانی را برای تیم ملی بگیرد؛ ولی او بالاخره باید یک جا از عکس های دونفره ای که در روز های نخست مدیریتش گرفته استفاده کند! در واقع حالا که قرار است استقلال از تیم الهلال عربستان در مرحله حذفی لیگ قهرمانان آسیا میزبانی کند، بهترین زمان برای عزیزی خادم است تا نشان دهد توانایی عملی کردن شعار هایی را که داده و می دهد دارد.

باشگاه های ایرانی گام نخست را برای حسن نیت برداشته و با سفر به عربستان نشان داده اند مسئله ای در عرصه فوتبال وجود ندارد. حالا چطور است که تا حرف میزبانی استقلال از رقیب عربستانی در تهران به میان آمده، عربستانی ها دوباره می گویند ایران صلاحیت میزبانی را ندارد و این بازی باید در کشور ثالث برگزار گردد؟! آیا کوچک شمردن فدراسیون فوتبال ایران در آسیا تبدیل به امری طبیعی شده یا بالاخره قرار است رئیس جدید دست به کار گردد و برخلاف یکی، دو رئیس قبلی، حق فوتبال ایران را بستاند؟ فرار رو به جلو و انداختن تقصیر به گردن دیگری، هنر خاصی نمی خواهد؛ همین حالا مدیران هنرمند این چنینی زیاد هستند؛ ولی عزیزی خادم باید تکلیفش را تا دیر نشده روشن کند. او مرد عمل است یا فقط قرار است در عکس های دو نفره حضور داشته باشد؟