گردشگری صنعتی و پساصنعتی چیست؟ - بازی های فکری

برای بعضی، گردش در یک کارخانه متروک فرصتی است برای قضاوت در خصوص تاریخ در ویرانه ها و بعد از آن فقط عبور از این مکانها و گرفتن عکسهای یادگاری. با این حال، برای بعضی دیگر چنین ساختمانهایی علایق پژوهشی و روحیه اکتشاف را برمی انگیزند. اما گردشگری صنعتی تنها مربوط به خرابه ها و سایت های ساختمانی و کارخانه های گیر افتاده در تاریخ نیست. این بخش از گردشگری بعلاوه شامل کارگاه ها و کارخانه هایی می گردد که زندگی دومی به آنها داده شده است و اکنون از آنها به عنوان گالری ها، سازمان های عمومی، کافه ها و حتی رستوران استفاده می گردد و در و دیوارهای آنها داستانی منحصر بفرد را برای بازتماشامایندگان و گردشگران تعریف می نمایند.

گردشگری صنعتی با آن چیزی که در فکر خیلی از افراد میگذرد فرق دارد و به بازدید از یک کارخانه که بیشتر شبیه به بازدید بچه ها از کارخانه ها در دوران مدرسه است، محدود نمی گردد.

سوالی که ممکن است برای بسیاری از گردشگران ماجراجو پیش بیاید این است که گردشگری صنعتی و پساصنعتی چیست؟ تفاوت بین گردشگری صنعتی و پساصنعتی چیست؟ گردشگران صنعتی چه کسانی هستند و چه هدفی دارند؟

گرایش گردشگری صنعتی از خرده فرهنگ کاوشگران شهری، کاوش شهری یا به زبانی دیگر اوربکس بیرون آمده است. کاشفان شهری از ساختمان ها و سازه های صنعتی، منطقه ها متروکه، سازه های زیرزمینی و... بازدید می نمایند و روی پشت بام ها قدم می زنند. در دهه اخیر این تفریح در اروپا، آمریکا و روسیه رواج پیدا نموده و به نوعی گردشگری تبدیل شده است. شرکتهای مسافرتی و راهنمایان مستقل در کشورهای مختلف آغاز به برگزاری تورها و گشت و گذار در چنین مکانهایی کردند.

علاقه به چنین مکانهایی رو به افزایش است، زیرا حال و هوای این نوع خاص از گردشگری، رمز و رازهای خاص خود را دارد. در این کارخانه ها می توانید تاریخ شهر و مردمی که در آن زندگی می کردند و زندگی می نمایند را بهتر درک کنید. به هر حال، زندگی شهری تنها شامل بناهای تاریخی و کاخ ها نمی گردد، بلکه کارخانه هایی که به ما غذا می دهند، لباس و کفش هایمان را آماده می نمایند و مواد اولیه بسیاری از فعالیت های روزانه را فراهم می نمایند هم جزئی از تاریخ بشمار می فرایند.

زیرمجموعه های گردشگری صنعتی و پساصنعتی

تعقیبگرها

استالکرها (افرادی که علاقمند به گردشگری با موضوع تعقیب هستند) از منطقه ها بسته و متروکه، کارخانه ها و ساختمان های دیگر با اهداف صنعتی بازدید می نمایند. گردشگری تعقیبی تا حدودی شبیه باستان شناسی است، فقط استالکرها، به عنوان یک قاعده، اشیاء تاریخی نه چندان با قدمت را آنالیز می نمایند.

حفارها

دیگرها (افرادی که تمایل به گردشگری در زیرزمین ها دارند) یا حفارها زمین را حفر نمی نمایند، اما دوست دارند به زیرزمین بفرایند و دخمه ها، فاضلاب ها و دیگر سازه های زیرزمینی را کشف نمایند.تونل ها، متروها، مسیرهای آب زیرزمینی، معادن و ... همه مورد علاقه گردشگران حفار هستند. مانند گردشگری تعقیبی، گردشگری حفاری اغلب یک تفریح خطرناک است، زیرا همواره خطر آسیب، برخورد با افراد محلی، حیوانات یا پلیس وجود دارد. اما استالکرها و حفارها تفریح خود را برای این دوست دارند که این نوع گردشگری سرشار آدرنالین خالص است و به آنها هیجان بی نظیری می بخشد!

سقف گردی

روفرها (افرادی که تمایل به گردشگری در پشت بام ها دارند) یا سقف گردها گردشگرانی هستند که دوست دارند از پشت بام های ساختمانها بالا رفته و روی آن راه بفرایند. این کار یک کار نسبتاً خطرناک است اما در شهرهای بزرگ که در آن آسمان خراش های زیادی وجود دارد، به خاطر چشم انداز ها حیرت انگیزی که دارند، گردشگران خاصی را به خود جلب می نمایند.

شهرسازی

گردشگری صنعتی در هامبورگ استارت خورد، شهرنشینان عاشق شهرها و چشم انداز ها شهری هستند که با گذشت انقلاب صنعتی شکل و شمایل شهرها تغییرات بسیاری داشته است. آنها زیبایی را در ساختمان هایی با معماری خاص می یابند. به عنوان مثال، خانه های مسطح، دیوارهای چینی یا حتی کل منطقه ها شهر با ترکیبات منحصر بفرد از ساختارها، مانند دیترویت، منچستر، اسپیچرشتات، منطقه انبار آجر قهوه ای در کانالی در هامبورگ یا Nikiszowiec، یک منطقه کاری در کاتوویتس. در اطراف معادن با همان سبک معماری ساخته شده است. شهرنشینان بعلاوه می توانند ساختمان های یک دوره خاص را کاوش نمایند. سازه های دوران استالین یا سلطنت خروشچف، باهاوس، یا معماری لوکوربوزیه، هر کدام می توانند سوژه مناسبی برای گردشگران شهرسازی باشد.

گردشگری فراصنعتی

بعضی گردشگران هم هستند که علاقه ای به قدم زدن در ساختمان های متروک ندارند. آنها گرد و غبار، خاک، تارهای عنکبوت و خفاش ها علاقه زیادی ندارند و هیچ دوست ندارند که که یک تخته پوسیده زیر پایشان ناگهان خراب گردد و یک سقف قدیمی آکنده از تار عنکبوت روی سرشان فرو بریزد.

آنها دوست دارند روی پشت بام ها راه بفرایند، از ارتفاعات بالا و بدون مانع به چشم انداز شهر نگاه نمایند و چشم انداز ها شهری منحصر بفرد را پیدا نمایند. البته چیزی که بیش از همه آنها جذب می نماید، امکانات صنعتی است که زندگی دومی به آنها داده شده است. معادن و کارخانه های سابق که حالا به نهادهای فرهنگی و اجتماعی تبدیل شده اند، اماکن گردشگری موردتوجه برای گردشگران پساصنعتی است.

سفر و بازدید از چنین مکان های فراصنعتی به یک فرایند تازه سفر تبدیل شده است که آن را گردشگری پساصنعتی یا گردشگری فراصنعتی می نامند. واقعیت های امروز بگونه ای است که بطور مستمر شاهد تصویر ساختمان های فروریخته و کارخانه های فراوریی متروک در شهرها هستیم. این صحنه ها گاهی به این علت ظاهر می شوند که کارخانه ورشکست شده است و فراوری متوقف می گردد. به علاوه، اغلب ساختمان های صنعتی متروک نتیجه رشد شهرهای بزرگ بوده اند. تغییر استانداردهای زیست محیطی هم باعث شده است کارخانه ها به تدریج از مرزهای شهر خارج شوند و ساختمان های آنها خالی بماند.

اما بسیاری از این ساختمان ها خوش شانس بوده اند! آنها توانسته اند با کیفیتی تازه به زندگی خود ادامه دهند. اینها نکات تازهی در نقشه های توریستی شهرها و منطقه های هستند که هنوز هم چندان محبوب نیستند، اما ارزش تماشا را دارند. گردشگری فراصنعتی فرصتی برای توسعه شهرها در منطقه ها صنعتی سنتی اروپا مانند سیلسیا در لهستان یا روهر در آلمان بشمار می رود. در بسیاری از کشورها، تأسیسات فراصنعتی به عنوان میراث فرهنگی سالهای گذشته تلقی می گردد و روز به روز تعداد بیشتری از آنها در حال احیا و تبدیل شدن به امکاناتی برای اهداف تازه اجتماعی هستند.