گفت وگوی خبرنگاران با مدال آور پارالمپیک پس از اخذ تابعیت ترکیه، خجالت کشیدم بگویم حقوقم 950 هزار تومان است - بازی های فکری

محسن کائیدی ملی پوش سابق پارادوومیدانی ایران و دارنده سه مدال طلا، نقره و برنز در پارالمپیک های 2012 لندن و 2016 ریو در گفت وگو با خبرنگار ورزشی خبرنگاران، درباره حضورش در ترکیه و دریافت کارت ملی و کارت شناسایی وزارت ورزش این کشور گفت: تابعیت ایرانی را رها ننموده ام و به واسطه حضورم در ترکیه توانستم مدارک هویتی این کشور را دریافت کنم و در واقع دوتابعیتی هستم. الان هم در کمپ تیم های ملی ترکیه حضور دارم.

وی در پاسخ به این سوال که آیا می تواند در پارالمپیک 2020 توکیو حضور داشته باشد؟ گفت: سه سال از آخرین حضورم در ترکیب تیم ملی ایران می گذرد. در واقع بعد از بازی های پاراآسیایی 2018 جاکارتا در تیم ملی ایران حضور نداشته ام و طبق قانون مسئله ای برای حضور در تیم ترکیه ندارم و می توانم در پارالمپیک 2020 توکیو نیز حضور داشته باشم.

مدال آور ایران در بازی های پاراآسیایی 2018 جاکارتا درخصوص انگیزه اش از حضور در ترکیه و در پاسخ به این سوال که آیا به خاطر پول، راهی این کشور شده است؟ عنوان نمود: سال گذشته که به مسابقات دنیای نرفتم و صحبت های مربوط به حضورم در ترکیه مطرح بود، بهمن رضایی رئیس انجمن و سرمربی تیم ملی پارادوومیدانی گفت که به خاطر پول راهی این کشور شده ام، اما این مسئله واقعیت نداشت. به عنوان کسی که 20 سال در تیم ملی ایران حضور داشتم و 32 مدال دنیای، آسیایی و بین المللی کسب نموده ام، واقعاً برایم سخت بود که به کشور دیگری بروم، اما به دلیل مسائلی که پیش آوردند و بلای روحی و روانی که سرمان آمده بود، باید خداحافظی می کردم و تغییر فضا می دادم.

جدیدترین خبرها و رویدادهای ایران و دنیا در کانال تلگرامی خبرنگاران بخوانید (کلیک کنید)

کائیدی با بیان اینکه محمد خالوندی دیگر مدال آور پارالمپیکی ایران نیز تابعیت کشور ترکیه را پذیرفته است، ادامه داد: رکوردهای من و خالوندی هنوز هم جزو سه رکورد برتر دنیاست. در مسابقات آینده معین می گردد که در چه سطحی هستم و چه رکوردهایی دارم. در پارالمپیک 2012 لندن بهترین ورزشکار کاروان ایران بودم و الان هم همان شرایط آمادگی را دارم و می توانم دوباره مدال بگیرم.

وی درباره شرایط ترکیه برای پذیرش تابعیت او و خالوندی گفت: مسئولان این کشور در 6 ماه همه کارهای ما را انجام دادند و فرایند سریعی در این خصوص داشتند. در ایران هم که بودم، هیچ گاه امکانات زیاد از مسئولان نخواستم و درخواست هایم ناچیز بود. واقعاً برای یک قهرمان پارالمپیک زشت است که بارها و بارها درخواست یک نیزه یا زمین برای تمرین داشته باشد. بزرگترین مشکل پارادوومیدانی، بهمن رضایی است و او و دوستانش کاری کردند که ورزشکاران این رشته یا نابود شدند یا در جهت خروج از ایران هستند.

دارنده مدال طلای پرتاب نیزه در پارالمپیک 2012 لندن عنوان نمود: بعد از کسب مسابقات دنیای فرانسه گفتم که اگر رفتارها به همینگونه ادامه داشته باشد، باید در آینده آرزوی کسب طلا داشته باشیم. بارها این حرف را تکرار کردم و فقط خواستم که از قهرمانان و ورزشکاران حمایت گردد. متاسفانه وقتی پس از مدال آوری به فرودگاه امام خمینی (ره) می رسیم، فراموش می شویم و در آستانه رویداد بعدی دوباره یاد ما می افتند.

کائیدی با انتقاد از نحوه رکوردگیری از ملی پوشان در سال های گذشته گفت: مسئولان انجمن پارادوومیدانی مسابقه رکوردگیری می گذارند و می خواهند در زمانی که هیچ رقابتی نیست، به اندازه رکورد پارالمپیک پرتاب کنیم، اما قرار نیست چند ماه زودتر به نقطه اوج آمادگی برسیم و رکورد بزنیم. متاسفانه همین مسئله نیز ضربه می زند.

وی با اشاره به نحوه تمریناتش در سال های گذشته اعلام کرد: باورتان نمی گردد، من برای پارالمپیک 2012 لندن حتی یک نیزه برای پرتاب نداشتم و یک بطری آب معدنی را از ماسه پر می کردم و بدین شکل به تمریناتم ادامه می دادم. البته که توقعی نداشتم و همواره کوشش کردم بهترین عملکرد را نشان بدهم. بعضی فکر می نمایند پول همه چیز است، اما بیشتر مواقع اهدای یک لوح تقدیر ارزش بیشتری دارد. در واقع ارزش قائل شدن به قهرمانان مهم و ارزشمند است.

کائیدی با انتقاد از رفتار رئیس انجمن پارادوومیدانی نسبت به خالوندی گفت: خالوندی در پارالمپیک ریو طلا گرفت، اما در رکوردگیری 6 ماه بعد از آن نتوانست به رکورد مورد نظر انجمن برسد. او یک هفته بعد از آن پیروز شد رکورد موردنظر را به ثبت برساند تا دیگری مسئله ای نباشد. نکته مهم درباره نحوه رفتار انجمن پارادوومیدانی بود که او را به فدراسیونی که متعلق به امثال خالوندی است، راه نداده و حتی اجازه ندادند در آن یک هفته به محل تمرینات برود.

نفر سوم پرتاب وزنه در پارالمپیک 2016 ریو گفت: با 32 مدال رنگارنگ از مسابقات مختلف حتی 20 میلیون هم در خرم آباد جایزه نگرفتم، اما با یاری دوستان توانستیم در استان مان یک پایگاه خوب قهرمان پروری ایجاد کنیم. من بارها از مسئولان فدراسیون و کمیته پارالمپیک خواهش کردم که اگر می خواهند پارادوومیدانی نابود نگردد، باید فرایند تصمیم گیری اصلاح گردد، اما متاسفانه حرف ورزشکار گوش نمی دهند. این در حالی است که از زمان حضور در ترکیه هر بار شرایط تمرینی مورد احتیاج به مسئولان مربوط می گویم، هیچ مخالفتی نمی نمایند، چون به من به عنوان یک قهرمان پارالمپیک اعتماد دارند. یادم می آید چند سال قبل گفتند که نیزه جدید خریداری شده و زمانی که برای دریافت یک نیزه به منظور انجام تمرینات مراجعه کردم، مسئول مربوط با لحن بدی یک نیزه بسیار قدیمی را داد و گفت تنها نیزه ای که می تواند بدهد، همین است.

کائیدی توضیح داد: 20 سال در تیم ملی بوده و 32 مدال نیز کسب نموده ام. اگر برای هر مدال یک ماه در اردو بوده باشم، یعنی 32 ماه در اردو با بهمن رضایی بوده ام. پس از این مدت طولانی می توانم بگویم که رضایی باعث نابودی دوومیدانی شده است. چه جوان هایی که داشتیم و می توانستند مدال آور باشند، اما با عملکرد ضعیف انجمن کنار رفتند.

دارنده سه مدال در پارالمپیک 2012 و 2016 با مقایسه انجمن پارادوومیدانی با سایر انجمن ها گفت: انجمن های دیگر حاشیه ندارند، در عوض انجمن پارادوومیدانی هیچ آرزویی برای پیروزیت ندارد و حتی راه را برای پیروزیت ورزشکارانش می بندد. نمونه این موضوع را درخصوص امان الله پاپی شنیدم که هفته قبل و در مسابقات رکوردگیری اجازه نداده بودند با نیزه خودش پرتاب کند و این مسئله باعث شده پاپی رکورد خوبی به ثبت نرساند. واقعاً برای یک ورزشکار چه کار نموده اند که انتظار دارند او 50 متر پرتاب کند.

کائیدی با اشاره به حقوق دریافتی اش به خبرنگاران گفت: بابت 32 مدالی که در مسابقات دنیای، پاراآسیایی و پارالمپیک گرفته ام، فقط 950 هزار تومان حقوق ماهیانه می گیرم. این در حالی است که حقوق یک قهرمان پارالمپیک در ترکیه به اندازه وزیر ورزش این کشور است. زمانی که به من در ترکیه گفتند چقدر حقوق می گیرم، خجالت کشیدم که مبلغ را بگویم.

وی در خاتمه عنوان نمود: مشکل اصلی ما ارزش قائل نشدن است. بعد از بازی های پاراآسیایی 2018 جاکارتا موضوع مهاجرت به ترکیه به وسیله مربی ام به اطلاع مسئولان رسید، اما معین شد که اهمیتی نداشته، چون اگر برای مسئولان مهم بود، در این باره حرف می زدند. از همه کسانی که در سال های گذشته برایم زحمت کشیدند تشکر می کنم. من، ایران و مردم ایران را دوست دارم و برای همواره به عنوان یک قهرمان ایرانی شناخته می شوم. پس از 20 سال حضور در رقابت های مختلف، من را به عنوان یک ایرانی می شناسند. درست است که با پرچم ترکیه در مسابقات شرکت خواهم کرد، اما با توجه به بارها حضور در رقابت ها با پرچم ایران، همه مرا با نام کشورم می شناسند.