فضاپیمای نیوهورایزنز در نقطه عطف کاوش های فضایی - بازی های فکری

خبرنگاران| فضاپیمای تاریخ ساز نیوهورایزنز، کاوشگر پلوتو، هم اکنون در فاصله 50 برابر فاصله زمین تا خورشید در کمربند کوییپر عکسی از موقعیت فضاپیمای ویجر 1 ثبت کرد. با عبور فضاپیمای نیوهورایزنز از میان منظومه شمسی، فاصله آن از میلیون ها به میلیارد ها کیلومتر و مدت زمانی که طول می کشد با زمین ارتباط برقرار کند از چند دقیقه به چند ساعت افزایش یافت. در 28 فروردین 1400، نیوهورایزنز به یک نقطه نادر در فضا، به فاصله 50 واحد نجومی رسید.

به گزارش خبرنگاران؛ نیوهورایزنز پنجمین سفینه فضایی است، که پس از سفر های افسانه ای وویجر 1 و 2 و پیشینیان آنها، به این فاصله رسیده است. فاصله آن تقریبا 7.5 میلیارد کیلومتر است. منطقه ای دور افتاده که دستورات رادیویی که با سرعت نور حرکت می نماید، برای رسیدن به فضاپیما به 7 ساعت زمان احتیاج دارد. سپس 7 ساعت دیگر اضافه کنید تا تیم کنترل در زمین متوجه گردد که پیغام دریافت شده است.

آلیس بومن مدیر ماموریت نیوهرایزنز می گوید: سخت است که تصور کنید چیزی تا این اندازه از ما دور است. چیزی که این فاصله را ملموس می نماید، این است که چه مدت طول می کشد تا ما روی زمین تایید کنیم که سفینه، دستورالعمل های ما را دریافت نموده است. در حالت فعلی این زمان تقریبا به 14 ساعت رسیده است و این فاصله بسیار زیاد را واقعی می نماید.

نیوهورایزنز در این فرصت به دست آمده از منظره ای عکاسی نموده است که در آن، از جایی که نیوهورایزنز در کمربند کوبیر واقع شده است، فضاپیمای وویجر 1 رویت می گردد. قبلا هرگز یک فضاپیما در کمربند کوییپر از مکان یک فضاپیمای دورتر که در فضای میان ستاره ای واقع شده است، عکس نگرفته است. اگرچه وویجر 1 برای دیدن مستقیم بسیار کم نور است، اما به دلیل ردیابی رادیویی ناسا، دقیقا مکان آن معین است.

نیوهورایزنز عملا برای این که در تاریخ ماندگار گردد، طراحی شده است. این فضاپیما با سرعت 58500 کیلومتر در ساعت، در تاریخ 29 دی 1384 به فضا ارسال شد و هنوز هم سریعترین جسمی است که توسط بشر ساخته شده و از زمین پرتاب شده است. نیوهورایزنز با گذر نزیک (فلایبای) از مشتری و یاری دریافت از گرانش این سیاره در بهمن 1385، نه تنها از سفر خود به پلوتو حدود 3 سال کم کرد، بلکه توانست بهترین منظره از حلقه های کمرنگ مشتری را بدست آورد و اولین فیلم از فوران آتشفشان در نقطه ای از منظومه شمسی، به جز زمین، را ثبت کند.

نیوهورایزنز با موفقیت ماموریت های اکتشافات سیستم پلوتو در دی ماه 1393 و پس از آن، دورترین گذر نزدیک در تاریخ و اولین نگاو نزدیک به جرمی در کمربند کوییپر، با عبور از Arrokoth در 11 دی 1397 را پشت سر گذاشت. نیوهورایزنز از مکان منحصر به فردش در کمربند کوییپر، مشاهداتی را انجام می دهد که از هیچ جای دیگری نمی توان انجام داد. حتی ستاره ها از نظر این فضاپیما متفاوت به نظر می رسند. تابستان سال جاری تیم ماموریت برای بالا بردن توانایی های علمی این فضاپیما، یک ارتقای نرم افزاری را ارسال خواهند کرد که باتری هسته ای فضاپیما، باید انرژی کافی آن را تا اواخر دهه 2030 میلادی فراهم کند.

کاوشگر New Horizons یک کاوشگر فضایی بین سیاره ای است که به عنوان بخشی از برنامه New Frontiers ناسا راه اندازی شد. عملیات مهندسی این کاوشگر توسط آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز (APL) و انستیتوی تحقیقات سوث وست (SwRI)، با تیمی به سرپرستی S. Alan Stern انجام شد.

این فضاپیما در سال 2006 با مأموریت اصلی برای انجام تحقیق بر روی سیستم پلوتو در سال 2015 به فضا پرتاب شد. نیو هورایزنز پنجمین کاوشگر فضایی برای دستیابی به سرعت فرار مورد احتیاج برای خروج از منظومه شمسی است.

منبع: NASA